Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΡΕΥΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 Ήταν το 1999, όταν ο μετέπειτα δημιουργός του Tvonline αποφάσισε να «πειραματιστεί» μέσα από την τότε ιστοσελίδα του, με θέμα την τεχνολογία, προβάλλοντας μία εκπομπή στο διαδίκτυο! Η δοκιμή ήταν πετυχημένη και τα σχόλια του κόσμου ενθαρρυντικά! Το 2003 ήταν η ημερομηνία γέννησης της ιδέας «ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ». Ο Άγγελος Διαμαντουλάκης (εμπνευστής και δημιουργός του Tvonline), άρχισε να δημιουργεί την ομάδα που θα στήριζε την προσπάθεια και που θα βοηθούσε στην υλοποίησή της. Οι πόρτες όμως ήταν τότε "ερμητικά κλειστές", καθώς οι περισσότερες εταιρίες που απευθύνθηκε για συνεργασία, την εποχή, του έδιναν την απάντηση: «ποιος θα μπει στο διαδίκτυο για να δει βίντεο;». Ο Άγγελος δεν απογοητεύτηκε κι αποφάσισε να βαδίσει μονάχος στον δρόμο για την αλλαγή του διαδικτύου! Έτσι ξεκίνησε να φτιάχνει μια ομάδα από νέους-ταλαντούχους ανθρώπους, πλημμυρισμένους με όρεξη, φαντασία και δημιουργικότητα. Η ονομασία Tvonline ήταν μικρή κι εύκολη με αποτέλεσμα να κερδίσει γρήγορα τη «μάχη» από άλλα υποψήφια ονόματα. Η κατοχύρωση έγινε, η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε, το studio ετοιμάστηκε, τα φώτα άναψαν και η πρώτη διαδικτυακή τηλεόραση ήταν πλέον γεγονός! Ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους ήταν και ο Γρηγόρης Τσουκαλάς (σε ηλικία τότε 25 ετών), ο οποίος σε συνεργασία με άλλους ανθρώπους με ανήσυχο νου δημιούργησε την πρώτη διαδικτυακή εκπομπή έρευνας και αναζήτησης μεταφυσικού περιεχομένου στο διαδίκτυο. Παρουσίαζε μέσα από αυτήν παράξενες πτυχές τόπων που συσχετίζονταν με το ανεξήγητο όπου δεν είχαν αναφερθεί ως τότε στο χώρο της Αστυμαγείας . Το παρακάτω βίντεο είναι ένα τμήμα από την έρευνα που δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Γρηγόρη Τσουκαλά και τον συνεργάτη του Αλέξανδρο Πασχέντη αλλά και άλλων, σχετικά με το στοιχειωμένο σπίτι της Αθήνας στο Μετς. Πολύ αργότερα δημοσίευσε το θέμα με στοιχεία για το σπίτι, το τεύχος 140, το Νοέμβριο 2006, στο περιοδικό αναζήτησης ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ, με τίτλο "ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. Ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκε τον Γρηγόρη Τσουκαλά, παρά το νεαρό της ηλικίας του, ήταν ο Άγγελος Διαμαντουλάκης ο πρώτος που έκανε διαδικτυακή τηλεόραση παγκόσμια και σήμερα αναφέρεται στούς κύκλους που γνωρίζουν το αντικείμενου του ως ο Έλληνας Bill Gates στον συγκεκριμένο χώρο λόγω πρωτοπορίας (περισσότερα στοιχεία για τον Διαμαντουλάκης εδώ- https://www.nancysblog.gr/.../tv-onli... )

ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ

 

 

Μιχάλης Ψύλος • psilosm@naftemporiki.gr Το βίντεο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με πρώτη ματιά: Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών , Ρόμπερτ Χάμπεκ εμφανίζεται να ανακοινώνει μπροστά στις κάμερες ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει όλες τις ανοικτές πισίνες.

Το βίντεο κάνει τον γύρο του Διαδικτύου και προέρχεται από τον  τηλεοπτικό σταθμό Phoenix, όπως αναφέρει το σήμα στο πάνω μέρος της οθόνης. Ο Χάμπεκ «εξηγεί» μάλιστα ότι η απαγόρευση ψηφίστηκε εκτάκτως με νόμο ,γιατί στο παρελθόν είχαν εκδηλωθεί «επιθέσεις» και «δυσάρεστα περιστατικά» σε ανοικτές πισίνες. Μόνο που ο Χάμπεκ δεν είπε ποτέ κάτι τέτοιο.

Πρόκειται για το  λεγόμενο deepfake: βίντεο που έχει υποστεί ψηφιακή επεξεργασία για να αντικαταστήσει πειστικά την ομοιότητα  και τη φωνή ενός ατόμου με ενός άλλου.Η φωνή που χρησιμοποιείται μοιάζει με αυτή του Χάμπεκ και οι κινήσεις των χειλιών του έχουν προσαρμοστεί στο νέο περιεχόμενο. Μια επεξεργασία που είναι δυνατή πλέον με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ),που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πλαστά βίντεο και προγραμματισμό chatbot που διαδίδουν ρατσισμό, σεξισμό ή θεωρίες συνωμοσίας. «Με τα deepfakes δεν θα πιστεύουμε πλέον στα μάτια και στα αυτιά μας.

Η τεχνητή νοημοσύνη έχει δημιουργήσει εδώ και καιρό όχι μόνο κείμενο και εικόνες, αλλά και ήχους και βίντεο. Δύσκολα διακρίνονται από πραγματικές ηχογραφήσεις και βιντεοσκοπήσεις» λέει στην Ναυτεμπορική ένας ειδικός, που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του. «Πρόσφατα  κυκλοφόρησε για παράδειγμα, μια ψεύτικη φωτογραφία που δείχνει τον Πάπα να φορά ένα πολυτελές μπουφάν. Πριν λίγες μέρες επίσης, κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο  ψεύτικο υλικό μιας υποτιθέμενης έκρηξης στο Πεντάγωνο.

Τα πλάνα στα κοινωνικά δίκτυα προκάλεσαν την κατάρρευση των τιμών των μετοχών, τουλάχιστον για σύντομο χρονικό διάστημα. Ενα ψεύτικο βίντεο του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι , στο οποίο καλούσε τον Ουκρανό στρατό του να καταθέσει τα όπλα, παρά λίγο να προκαλέσει κρίση στο Κίεβο».

«Η τεχνητή νοημοσύνη θα αλλάξει την ιστορία – όπως έκανε η ατομική βόμβα. Οι  απαγορευτικοί νόμοι της ΕΕ δεν μπορούν να δαμάσουν την τεχνολογία. Το λογισμικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ψεύτικων φωτογραφιών και βίντεο , θα βρίσκεται μαζικά στην ελεύθερη αγορά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα» τονίζει ο ειδικός.

Η στιγμή του Φρανκεστάιν

Όπως προειδοποιεί χαρακτηριστικά, «φτάνει η στιγμή του Φρανκενστάιν. Αν δεν ελέγξουμε την τεχνητή νοημοσύνη, θα μας ελέγχει αυτή».

Chatbots όπως το ChatGPT από το OpenAI ή το Bard από την Google δημιουργούν κείμενα για οποιοδήποτε θέμα με το πάτημα ενός κουμπιού και μάλιστα καλής ποιότητας.

Τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης όπως το Midjourney ή το Stable Diffusion, από την άλλη πλευρά, δημιουργούν με τις κατάλληλες εντολές, φωτογραφίες, βίντεο και  κινούμενα σχέδια  μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Τέτοια συστήματα AI είναι γενικά διαθέσιμα – μερικά ακόμη και δωρεάν, τα καλύτερα κοστίζουν λίγα ευρώ το μήνα. Υπάρχει τώρα μια πραγματική πλημμύρα εφαρμογών που καθιστούν τη δυνατότητα για deepfakes, διαθέσιμη σε όλους, χωρίς προηγούμενη γνώση. «Η διάκριση μεταξύ αληθινού και ψεύτικου βίντεο είναι δύσκολο να επαληθευτεί για τους απλούς ανθρώπους και  σύντομα ,ούτε για τους ειδικούς» τονίζει η ίδια πηγή στη «Ν». «Μέχρι στιγμής, ενδείξεις για fake τεχνητή παραγωγή μπορούν να βρεθούν μέσω της AI. Όσο όμως τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης συνεχίζουν να βελτιώνονται, αυτό μπορεί σύντομα να μην είναι πλέον δυνατό», προσθέτει.

Τρόποι διάκρισης του ψεύτικου βίντεο

Η Σάρα Θίστ μετέχει στη μη κυβερνητική οργάνωση Correctiv και η δουλειά της είναι να βρίσκει και να αναγνωρίζει ψεύτικα βίντεο. Στον ιστότοπό της περιγράφει τρόπους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διάκριση ενός πρωτότυπου από ένα αντίγραφο τεχνητής νοημοσύνης. Ακόμη και οι ειδικοί πληροφορικάριοι της Correctiv δυσκολεύονται να εντοπίσουν τις ψευδείς πληροφορίες, επειδή διαδίδονται τόσο γρήγορα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

«Πρέπει να προσέχετε πολύ τις λεπτομέρειες», εξηγεί η Θιστ. Για παράδειγμα, εάν οι κινήσεις των χειλιών ταιριάζουν με αυτό που ακούγεται ή εάν ένα χέρι έχει πάρα πολλά… δάχτυλα. Όμως η Γερμανίδα ειδικός φοβάται ότι το ανθρώπινο πλεονέκτημα να αναγνωρίζει το αληθινό από το ψεύτικο, σταδιακά μπορεί να εξαφανιστεί. Γιατί «η τεχνητή νοημοσύνη  μπορεί να μάθει από τα… δικά της λάθη.»

Φόβος για τη δημοκρατία

Τα παραπλανητικά deepfakes μπορούν δυστυχώς να συμβάλουν στη διάβρωση της κοινής βάσης δεδομένων του πληθυσμού και να θέσουν σε κίνδυνο τη δημοκρατία, μακροπρόθεσμα. «Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να επιτρέψει σε εγκληματίες ή μυστικές υπηρεσίες να χειραγωγούν τους πολίτες πιο εύκολα και να πλημμυρίζουν τις δημόσιες συζητήσεις με ψέματα και προπαγάνδα», προειδοποιεί η Γερμανίδα υπουργός Εσωτερικών Νάνσι Φέιζερ. «Τα Deepfakes που μιμούνται ή παραποιούν φωνές ή πρόσωπα μπορεί να είναι ένα πολύ επικίνδυνο εργαλείο κατά της δημοκρατίας», προσθέτει.

«Ο καθοριστικός παράγοντας είναι ότι πρέπει πάντα να αντιμετωπίζουμε γεγονότα και να εντοπίζουμε και να αποκαλύπτουμε γρήγορα τα πλαστά», τόνισε η Φέιζερ.

Ο Αρμιν Γκρούνβαλντ ,καθηγητής Φιλοσοφίας της Τεχνολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καρλσρούης, σημειώνει ότι πολλές χώρες  δεν αντιδρούν όπως πρέπει στις προκλήσεις της τεχνητής νοημοσύνης. «Η βάση δεδομένων της κοινωνίας είχε διαβρωθεί ακόμη και πριν από την εξάπλωση της τεχνητής νοημοσύνης – κυρίως λόγω των ψεύτικων ειδήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», λέει ο καθηγητής Γκρούβαλντ, που είναι επίσης και επικεφαλής του Γραφείου Αξιολόγησης Τεχνολογίας στη γερμανική Βουλή. Δεν είναι τυχαίο-προσθέτει-που ένας στους δύο πολίτες ηλικίας 16 έως 75 ετών, βλέπει  τις εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης όπως η χρήση ChatGPT για τη συγγραφή κειμένων, ως απειλή για τη δημοκρατία, σύμφωνα  με έρευνα του ινστιτούτου Forsa. Ειδικά στη φάση της προεκλογικής εκστρατείας, θα πρέπει να καταστεί σαφές εάν οι ανησυχίες του πληθυσμού είναι δικαιολογημένες.

Ορισμένοι βουλευτές του ακροδεξιού AfD χρησιμοποιούν ήδη ψεύτικες εικόνες για να περάσουν το δικό τους μήνυμα. Ο αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του AfD, Νόρμπερτ Κλάινβάχτερ δημοσίευσε μάλιστα βίντεο στο Instagram μιας ομάδας νεαρών ανδρών που  φώναζαν «Όχι σε περισσότερους πρόσφυγες». Όπως αποδείχθηκε, η εικόνα είχε δημιουργηθεί από AI. Ο πολιτικός του AfD  δικαιολογήθηκε στο ARD ότι τα μοτίβα ήταν «οπτικά σαφώς αναγνωρίσιμα ως τεχνητή απεικόνιση». Επομένως, η επισήμανση ήταν …περιττή.

Η λύση στο ψέμα; Ο καθηγητής Γκρούνβαλντ αναφέρει τα λόγια του μεγάλου φιλόσοφου Εμμάνουελ Κάντ: «Τολμήστε να σκεφτείτε μόνοι σας». Το πιο σημαντικό πράγμα, λέει ο Γερμανός καθηγητής «είναι να εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας, να κάνουμε τις δικές μας κρίσεις και όχι απλώς να παπαγαλίζουμε αυτό που λένε τα ψηφιακά συστήματα».

/www.naftemporiki.gr/

Ο ΗΧΟΣ ΩΣ ΟΠΛΟ

 

 

"Στην εποχή των "έξυπνων πόλεων" και της "επαυξημένης πραγματικότητας", η τάση που επισημαίνει ο σχεδιαστής ήχου Roland Cahen δεν φαίνεται να μειώνεται σύντομα: η τεχνολογία πασχίζει να ντύσει με γλώσσα, μουσική, συναγερμούς ή ακουστικά στολίδια ένα πλήθος υλικών που προηγουμένως ήταν βουβά ή απλώς θορυβώδη.

Η πόλη είναι ένα από αυτά τα υλικά. Διαμορφώνεται ακουστικά, χωρίς ιδιαίτερες συνεννοήσεις προς το παρόν, από ιδρύματα, βιομηχάνους, διαφημιστές, συλλόγους ή εργαστήρια. Μια ηχητική χαρτογραφία αναπτύσσεται σιγά-σιγά, εγκαθιστώντας νέες χρήσεις και αόρατα σύνορα στους δημόσιους χώρους. Άλλοτε για να προσελκύσει, άλλοτε για να απωθήσει· άλλοτε για να ενημερώσει, άλλοτε για να πουλήσει. Ιδιωτικές εταιρείες ή δημόσιες υπηρεσίες φροντίζουν να χαϊδεύουν τα αυτιά των πελατών και μερικές φορές να τριβελίζουν τα αυτιά των ανεπιθύμητων ή των χρηστών."

Juliette Volcler. Ο ήχος ως όπλο. Οι αστυνομικές και στρατιωτικές χρήσεις του ήχου.
 

Laure Célérier  
Lectures  - 11.01.2012

1.  Όταν ο Παναμέζος στρατηγός Μανουέλ Νοριέγκα, ο οποίος ανατράπηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλαίσιο της επιχείρησης Just Cause, κατέφυγε στην πρεσβεία του Βατικανού τον Δεκέμβριο του 1989, οι Αμερικανοί στρατιώτες βομβάρδισαν την πρεσβεία με hard rock και metal μουσική για να επιταχύνουν την πτώση του αντιπάλου τους, με αυξημένη κιόλας ένταση μόλις ο Νοριέγκα δήλωσε ότι δεν μπορούσε να αντέξει τη μουσική αυτή. Αυτή η επιθετική χρήση του ήχου συναντάται και σε πιο πρόσφατους πολέμους και απηχεί τόσο τους ηχητικούς βομβαρδισμούς του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ όσο και τη μετάδοση heavy metal μουσικής από τον ίδιο στρατό στα στρατόπεδα του Γκουαντάναμο. Η χρήση του ήχου ως όπλο ξεκίνησε στις αρχές του εικοστού αιώνα. Οι εφαρμογές του πολλαπλασιάστηκαν στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα.

2.  Το βιβλίο της Juliette Volcler, με τίτλο Le son comme arme (Ο ήχος ως όπλο), το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις La Découverte το 2011, προτείνει μια σύνθεση και μια ανάλυση διαφόρων πηγών που σχετίζονται με τις στρατιωτικές και αστυνομικές χρήσεις του ήχου, ως φυσικού φαινομένου, με τη φιλοδοξία να "σκιαγραφήσει μια γενεαλογία της ακουστικής καταστολής" (σελ. 8). Το Le son comme arme προτείνει αρχικά μια ανάλυση των συνεπειών της χρήσης του ήχου στα σώματα και την ψυχή μας, στη συνέχεια παρουσιάζει τις διάφορες δυνατότητες και στρατιωτικές χρήσεις του ήχου και τέλος αναλύει, σε ένα θεωρητικό πλαίσιο εμπνευσμένο κυρίως από τον Μισέλ Φουκώ, την εμφάνιση των νέων ηχητικών όπλων.

3.  "Τα αυτιά δεν έχουν βλέφαρα", γράφει ο Pascal Quignard (αναφέρεται στη σελ. 13). Αυτό το προφανές γεγονός έχει τη σημασία του καθώς μας καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτους στον επιθετικό θόρυβο που μας περιβάλλει. Οι ηχητικές αυτές επιθέσεις μπορούν να έχουν τρομακτικά αποτελέσματα στον ψυχισμό μας: η ακουστική απομόνωση όπως και ο ηχητικός κορεσμός αποπροσανατολίζουν το άτομο και καταστρέφουν την υποκειμενικότητά του. Όμως ο ήχος έχει και φυσιολογικές επιπτώσεις, οι οποίες δεν ξεχωρίζουν πάντα καθαρά από τις ψυχολογικές επιπτώσεις: ένα υψηλό επίπεδο ντεσιμπέλ μπορεί να έχει μη αναστρέψιμες επιπτώσεις, λόγω των σχετικών δονήσεων: τα τύμπανα σκίζονται ήδη από τα 160 ντεσιμπέλ, οι πνεύμονες ραγίζουν από τα 200 ντεσιμπέλ, ενώ ένας ήχος πάνω από τα 210 ντεσιμπέλ μπορεί να προκαλέσει εσωτερική αιμορραγία, ενδεχομένως μοιραία. Ομοίως, η χρήση ήχων χαμηλής συχνότητας ή υποήχων μπορεί να οδηγήσει σε αναπνευστικές αρρυθμίες , συμπίεση των τυμπάνων ή οπτικές διαταραχές, κάποτε και με παραισθήσεις.

4.  Αντιδρούμε ασυνείδητα στον ήχο ως κίνδυνο, ως appel aux armes (κάλεσμα στα όπλα), που είναι η ετυμολογική σημασία της λέξης alarme (συναγερμός), εξηγεί ο Joachim Ernst-Berendt (αναφέρεται στη σελ. 26). Η χρήση του ήχου σε μεγάλη κλίμακα, σε ολόκληρους πληθυσμούς, αναπτύχθηκε παράλληλα με την εξατομικευμένη χρήση του, σε κρατούμενους ή μικρές ομάδες, κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της στρατιωτικής-αστυνομικής χρήσης και έρευνας του ήχου. Οι ήχοι μπορούν καταρχάς να παραχθούν για να αποπροσανατολίσουν τον εχθρό και να κάμψουν την αντίστασή του. Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα μεγάφωνα εμφανίστηκαν στο πεδίο της μάχης ως εργαλείο για την εξαπάτηση ή την παρενόχληση του εχθρού. Ο ηχητικός κορεσμός χρησιμοποιήθηκε επίσης τη δεκαετία του 1970 στην Ιρλανδία εναντίον μελών και συμπαθούντων του IRA που κρατούνταν από τον βρετανικό στρατό. Οι κρατούμενοι αυτοί είχαν εκτεθεί σε συνεχείς διαπεραστικούς και δυνατούς ήχους, μέρος μιας σειράς τεχνικών που σχεδιάστηκαν για να εκφοβίζουν και να λυγίζουν τους κρατούμενους, και οι οποίες αναγνωρίζονται ως βασανιστήρια από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο ήχος έγινε ένα ιδιαίτερα προσφιλές όπλο του στρατού σε ένοπλες συγκρούσεις, αλλά και στο πλαίσιο της ολοένα και πιο στρατιωτικοποιημένης διαχείρισης των δημόσιων χώρων. Τον Σεπτέμβριο του 2005, αεροσκάφη του ισραηλινού στρατού επιχειρούσαν συστηματικά να σπάνε το φράγμα του ήχου σε χαμηλό ύψος στον ουρανό της Γάζας. Είκοσι εννέα υπερηχητικοί κρότοι καταγράφηκαν σε τέσσερις ημέρες, κυρίως τη νύχτα. Χιλιάδες παράθυρα έσπασαν και τοίχοι ράγισαν. Τα θύματα αυτών των κρότων υποφέρουν, μεταξύ άλλων, από κρίσεις άγχους, μυϊκούς σπασμούς και αναπνευστικές δυσκολίες. Ο ηχητικός κορεσμός χρησιμοποιείται σε μεγάλη κλίμακα στη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων. "Lalafalloujah" έγινε έτσι το παρατσούκλι που έδωσαν οι Αμερικανοί GI's στην ιρακινή πόλη Fallujah, όταν βομβάρδιζαν αυτή την πόλη με συνοδεία hard rock. Από την άλλη μεριά, η ηχομόνωση είναι επίσης γνωστό ότι έχει τρομακτικές και αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις στα άτομα. Προορίζεται κυρίως για τους πολιτικούς κρατούμενους. Τέλος, ο ήχος χρησιμοποιείται επίσης σε δημόσιους χώρους, για να διώχνει τους διαδηλωτές, τους "νέους" ή άλλα ανεπιθύμητα στοιχεία. Στη Γαλλία, χρησιμοποιούνται χειροβομβίδες κρότου λάμψης, χειροβομβίδες με πολλαπλά αισθητήρια και δυνατότητες αναισθητοποίησης, οι οποίες διαφημίζονται για τις μη θανατηφόρες επιπτώσεις τους. Στο ενεργητικό τους, έχουν αναφερθεί, μεταξύ άλλων, το σχισμένο μάγουλο ενός διαδηλωτή το 2006, η απώλεια ενός ματιού, της γεύσης και της όσφρησης σε μια άλλη διαδηλώτρια το 2007 και ο ακρωτηριασμός δύο δακτύλων ενός διαδηλωτή το 2009. [Καθώς το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2011, δεν περιλαμβάνει τα θύματα από το κίνημα των Κίτρινων γιλέκων (2018-2019): 25.800 τραυματισμένοι διαδηλωτές και περαστικοί, 353 διαδηλωτές με τραύματα στο κεφάλι και 30 άλλοι που έχασαν το μάτι τους, σύμφωνα με τα στοιχεία του δημοσιογράφου David Dufresne - σ.σ.]

5.  Ο ήχος ως όπλο οφείλει μεγάλο μέρος της επιτυχίας του στην αυξανόμενη δημοτικότητα των λεγόμενων μη θανατηφόρων όπλων. Ανήκει στις μεθόδους των "λευκών βασανιστηρίων", γνωστά και ως "no touch torture". Εξαπλώνεται και διαδίδεται όσο περισσότερο επιβάλλεται η επιταγή της αόρατης βίας, που δεν αφήνει ίχνη. Ο ήχος καθιστά τα βασανιστήρια τηλεγενή, "νομικά και μιντιακά αποδεκτά" (σελ. 73), αν όχι αστεία και διασκεδαστικά. Πράγματι, οι δεσμοί μεταξύ της στρατιωτικής βιομηχανίας και της βιομηχανίας της ψυχαγωγίας είναι πραγματικοί και τα όρια μεταξύ των δύο είναι μερικές φορές θολά. Για τον Timothy Lenoir (που αναφέρεται στη σελ. 147), το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα έχει δώσει τη θέση του στο στρατιωτικο-θεαματικό σύμπλεγμα. Αυτή η αμφισημία στη χρήση του ήχου και η ερμηνεία της χρήσης του ήχου ως όπλο "εκτονώνει την κριτική και θολώνει τη συζήτηση". Η αποτελεσματικότητα της χρήσης του ήχου ως όπλο μπορεί επίσης να γίνει κατανοητή υπό το πρίσμα των φουκωϊκών αναλύσεων της εξουσίας, τις οποίες υιοθετεί η Juliette Volcler. Κατ' αρχάς, ο ήχος ανήκει στα όπλα που εμπίπτουν στη συμπεριφοριστική αντίληψη της αστυνόμευσης: έχει το πλεονέκτημα να τροποποιεί τη συμπεριφορά χωρίς να σκοτώνει. Κάνει τους ανθρώπους πειθήνιους και κάμπτει την αντίσταση, επιτρέποντας την απόλυτη διακλάδωση της εξουσίας εντός του ατόμου, σαν ένα είδος τρομακτικής μετα-φουκωϊκής δυστοπίας. Το άτομο γίνεται υπάκουο χωρίς καν να το συνειδητοποιεί. Ο ήχος, επίσης, εξυγιαίνει και καθαρίζει. Καθαρίζει τις σπηλιές στις οποίες κρύβονται οι Ιρακινοί εχθροί, ώστε να μπορούν να σκοτωθούν καλύτερα από τα αμερικανικά αεροπλάνα. Απαλλάσσει τον δημόσιο χώρο από τα ανεπιθύμητα στοιχεία και εξυγιαίνει, για παράδειγμα, τις αποβάθρες των σιδηροδρομικών σταθμών, που είναι συχνά βουτηγμένες μέσα σε μία ανούσια μουσική, η οποία, εφόσον θα είναι μάλλον πολύ δυσάρεστη στους "νέους", θα τους αποτρέπει να επιχειρούν οποιαδήποτε κατάληψη. Με την προσθήκη του ροζ φωτός, το οποίο αναδεικνύει τη νεανική ακμή, αυτή η μουσική είναι πολύ αποτελεσματική στο να διώχνει τους εφήβους. Ας σημειώσουμε ότι όταν μεταδίδεται σε εμπορικά κέντρα, η μουσική αυτή μπορεί να διώξει ορισμένους ανθρώπους που θεωρούνται ανεπιθύμητοι, ενώ κάνει άλλους από άλλες κοινωνικές ομάδες πιο πειθήνιους- και ικανούς να καταναλώσουν.

6.  Το βιβλίο της Juliette Volcler αποτελεί μια ουσιαστική και διεξοδική σύνθεση διαφόρων προϋπαρχουσών εργασιών σχετικά με τη χρήση του ήχου ως όπλο. Η συγγραφέας καλύπτει ένα σημαντικό κενό, καθώς δεν υπάρχει παρόμοια γαλλόφωνη έρευνα για το θέμα, το οποίο δεν φαίνεται να θεωρείται ακόμη άξιο προσοχής από την επιστημονική κοινότητα. Το βιβλίο ακολουθεί μια παιδαγωγική διαδικασία: παρουσιάζονται τα διάφορα συστατικά του ήχου, με ένα λεξικό που σχετίζεται με τον ήχο να αποτελεί μάλιστα το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου. Το βιβλίο είναι γεμάτο παραδείγματα και ιστορικές αναφορές, που το καθιστούν εύκολο και ενδιαφέρον στην ανάγνωση. Τα διάφορα παραδείγματα εξετάζονται από ιστορική άποψη μέσω μιας ανάλυσης της εξουσίας και του στρατιωτικού συμπλέγματος, η οποία φαίνεται εντελώς ενδεδειγμένη. Η Juliette Volcler δεν απαρνείται τον στρατευμένο χαρακτήρα του έργου της: κατακτώντας, σύμφωνα με την ίδια, τις πιθανές χρήσεις του ήχου ως όπλο, καθίσταται δυνατή η οικειοποίησή τους, προκειμένου να ενισχυθούν μορφές αντίστασης. Παρ' όλα αυτά, το βιβλίο προσφέρει λίγους πιθανούς τρόπους επανοικειοποίησης. Πρόκειται για μια πρόκληση για την έρευνα σχετικά με τις χρήσεις του ήχου ως όπλο, την κρίσιμη και συναρπαστική φύση του οποίου μας απέδειξε η Juliette Volcler, ώστε να κωφεύουμε λιγότερο σε αυτό το θέμα.
 

ΨΗΦΙΑΚΗ ΥΠΟΤΑΓΗ

 

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες νέων και προηγμένων μορφών κοινωνικής επιρροής και χειραγώγησης.

Στην εποχή μας η τεχνολογική εξέλιξη είναι καταιγιστική. Σύγχρονο δημιούργημά της είναι η λεγόμενη Ψηφιακή

 

Νοημοσύνη (Digital Intelligence). Τα προγράμματά τηςόμως εκτός από τις καινοτόμες ψηφιακές και τεχνολογικές λειτουργίες, επιφέρουν και παρενέργειες.

Πρόσφατα ενημερωθήκαμε πως ένας δεκαπεντάχρονος, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένο πρόγραμμα επεξεργασίας, αφαίρεσε τα ρούχα από τις φωτογραφίες δύο δωδεκάχρονων ντυμένων κοριτσιών και στη συνέχεια τις προώθησε με γυμνή την μπροστινή πλευρά του σώματός τους σε συμμαθητές του!

Κάποιοι μείναμε έκπληκτοι, όταν είδαμε τους εικονικούς παρουσιαστές ειδήσεων, μέσω τεχνητής νοημοσύνης!

 

Ενημερωθήκαμε δε πως είναι δυνατό να απαντούν και σε ερωτήσεις τηλεθεατών των δελτίων ειδήσεων. Οι απαντήσεις θα δίνονται με βάση πληροφοριακό υλικό που θα έχουν τοποθετήσει στο πρόγραμμα οι ιθύνοντες του μέσου τηλε-μετάδοσης, ώστε να υπάρχει η επιθυμητή επίδραση.

Εξαιτίας των εμφανιζόμενων παρεκκλίσεων παραιτήθηκε από την Google ο Dr. Geo=rey Hinton που θεωρείται ευρέως ο ‘’νονός της τεχνητής νοημοσύνης’’. Ο 75χρονος επιστήμονας είπε πως λυπάται για τη δουλειά που έκανε και συνέβαλε στην ανάπτυξη του εν λόγω τομέα.

Έτσι για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται πως αξιοποιούνται τα πάντα, προκειμένου να υπάρχει επιρροή και έλεγχος της ανθρώπινης συμπεριφοράς και σκέψης. Στα πλαίσια αυτά εργαλειοποιείται οτιδήποτε αποδυναμώνει τον ανθρώπινο νου και την κριτική σκέψη. Ο σύγχρονος άνθρωπος καθοδηγείται μόνο να βλέπει, ν’ ακούει, να προσαρμόζεται και να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τ΄αποφασισμένα από άλλους. Από τα γεγονότα ενημέρωσης, τα είδη και τις διαλογές του φαγητού, την ενδυμασία, τον οικιακό εξοπλισμό, τις συσκευές επικοινωνίας, τον τρόπο διασκέδασης, τον τόπο και τον χρόνο διακοπών και αναψυχής, τις συναισθηματικές και ερωτικές του προτιμήσεις και φυσικά τις πολιτικές του επιλογές.

 

Η πολιτική προπαγάνδα έχει πλέον άμεση σχέση με την ψηφιακή διαμεσολάβηση. Ο ανθρώπινος νους λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό μηχανιστικά. Η νοητική λειτουργία, ο προβληματισμός και η κριτική σκέψη υποβαθμίζονται. Οι ιδεολογίες και οι αξίες έχουν σε μεγάλο βαθμό διαβρωθεί και δεν απασχολούν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας.

 

 

Με τον τρόπο αυτό ο στόχος επιτυγχάνεται. Οι πολίτες μετατρέπονται σε υπήκοοι.

Ήδη έχουμε εισέλθει σε δυστοπική κοινωνική πραγματικότητα. Επειδή όμως ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι άνθρωπος και ο εσωτερικός του κόσμος αντιδρά στην υπαρξιακή τουαλλοίωση, υποτονικά προς το παρόν, απαιτείται αντίσταση.

Προς τούτο, ιδιαίτερη σημασία έχει η αυτοενεργοποίηση της νοητικής λειτουργίας και της κριτικής σκέψης με την αποφυγή της προσκόλλησης στα ψηφιακά μέσα.

Στην κατεύθυνση αυτή θεωρούμε χρήσιμες την ζωντανή προσωπική συναναστροφή, την συλλογική δράση και την επανασύνδεση με το διάβασμα και τη μελέτη βιβλίων κυρίως Φιλοσοφίας, Ιστορίας και 

 

Κλασσικής Λογοτεχνία.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ

Δημοτικός Σύμβουλος, Επικεφαλής