ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

 ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Κάπου στην αυγή του χρόνου, εκεί που η ανθρωπότητα άρχισε να γράφει τις πρώτες της σελίδες στις περγαμηνές των αιώνων, ξεπήδησαν από το καζάνι του όχλου οι άρχοντες του κόσμου τούτου. Άλλοι ντυμένοι με τον μανδύα του στέμματος και του σπαθιού, που μπορούσε να δώσει λύσεις σε οποιοδήποτε πρόβλημα, άλλοι ντυμένοι με το χιτώνα του μάγου που με τα πύρινα λόγια όριζε τις δυνάμεις της γης και μίλαγε τη γλώσσα των θεών. Εκείνοι ήταν οι τιμονιέρηδες του καραβιού που λεγόταν ανθρωπότητα, αλλά οι ίδιοι ήταν πάλι που έκαναν τα πάντα ώστε να μην φύγει από τα χέρια τους το τιμόνι - άλλωστε ποιος τρώει από το μέλι και το αφήνει; Ίσως κάποιος πολύ ελεύθερος!

Για να μείνουν, λοιπόν, οι τιμονιέρηδες έπρεπε αυτά που έπρατταν να είναι αρεστά στο σύνολο, ή τουλάχιστον έτσι να δείχνουν. Η ίδια η ιστορία έχει αποδείξει μέσα από γεγονότα ότι όποιος δεν κατάφερνε να πάρει στα χέρια του το κλειδί που άνοιγε τις πόρτες στην ψυχολογία του όχλου, περνούσε πολύ σύντομα στη λήθη. Από την άλλη, το μαστίγιο και το σπαθί γεννούσε πάντα αμφισβητίες και επαναστάτες. Το κερασάκι στην τούρτα κάθε άρχοντα ήταν η γέννηση της δημοκρατίας στη χώρα μας. Οι αφέντες έχασαν όλη τη δύναμη που κρατούσαν στα χέρια τους ως μονάρχες. Τώρα ο όχλος αποφάσιζε για το ποιος θα ‘χει την κουτάλα και θα ανακατεύει τη σούπα και αυτό μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Ήταν πλέον η ώρα που θα έπρεπε να βρεθεί μια λύση που θα ικανοποιούσε τον όχλο αλλά και η κουτάλα θα παρέμενε στα χέρια κάθε αφέντη.

Επιστρατεύθηκαν όλες οι αλχημείες, ήρθαν όλοι όσοι έτρωγαν από την κουτάλα - ίσως ακόμη και ο ίδιος ο διάβολος - ώστε να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα. Μέσα από τις σκέψεις και τον φόβο ότι το παιχνίδι είχε χαθεί, αποφάσισαν να ποντάρουν όλα τους τα λεφτά σε ένα χαρτί. Ένα χαρτί που είχε χρησιμοποιηθεί και παλιότερα στην παρτίδα της ιστορίας με επιτυχία. Η προπαγάνδα και η παραπληροφόρηση αποτέλεσαν τον κρυφό άσσο στο μανίκι κάθε άρχοντα. Γνωρίζω ότι σε κάποιους από σας όλο το παραπάνω ακούγεται σαν παραμυθάκι. Αναρωτηθήκατε ποτέ όμως πόσα παραμύθια έχετε ακούσει για αλήθειες; Βέβαια τα παραμύθια τελειώνουν όλα με το ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα, εδώ όμως τα πράγματα αλλάζουν γιατί θα ’λεγα πως στη δική μας ιστορία ζήσαν αυτοί καλά και ’μεις χειρότερα, στο ψέμα! Ωστόσο όλα αυτά μπορούν να αποτελούν φιλοσοφικές αρλούμπες και η ιστορία να είναι έτσι όπως την γνωρίζουμε. Χα… Και ποιος διαφώνησε με την ίδια την ιστορία! Αν έχετε αυτήν την εντύπωση, απλώς φαντάζεστε!!! Η ίδια η ιστορία και τα γεγονότα της είναι γεμάτα από χιλιάδες καταστάσεις που μας παραπέμπουν στην προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση, την κατασκευή γεγονότων και απόψεων.

Όμως ας φέρουμε ορισμένα παραδείγματα. Οι Φαραώ, για παράδειγμα, θεωρούνταν ως οι γιοι του Όσιρη στη γη μιας και ο ίδιος αποτέλεσε τον πρώτο Φαραώ. Υποτίθεται ότι είχαν θεϊκή καταγωγή και ότι είχαν το χάρισμα να αποφασίζουν μόνο αυτοί για τις τύχες των ανθρώπων που διοικούσαν. Ωστόσο, οι Φαραώ δεν διέφεραν σε τίποτα από τους άλλους ανθρώπους εκτός από το ότι καθόντουσαν αυτοί στο θρόνο με την κουτάλα στο χέρι και ότι είχαν στήσει το όλο παιχνίδι σε συνεργασία με τα ιερατεία καθαρά για λόγους προπαγάνδας. Και φυσικά η δουλειά είχε γίνει περίφημα!

Ένα άλλο εξίσου σημαντικό γεγονός της ιστορίας είναι η δίκη του Σωκράτη. Εκεί φαίνεται να λειτούργησε τέλεια η προπαγάνδα αλλά και η παραπληροφόρηση αφού ο Σωκράτης θεωρήθηκε τσαρλατάνος και υπεύθυνος για την κατάντια των νέων. Χάρη σ’ αυτές τις κατηγορίες καταδικάσθηκε σε θάνατο. Σήμερα γνωρίζουμε όλοι ότι ο Σωκράτης ουδέποτε αποτέλεσε «τσαρλατάνος» αλλά ένας σπουδαίος φιλόσοφος. Το απόγειο της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης μας περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα. Εκεί βλέπουμε έναν πόλεμο που ξεκινάει υποθετικά για την ωραία Ελένη αλλά ουσιαστικά πίσω από όλα αυτά κρύβονται οι εμπορικοί σκοποί. Φυσικά θα μπορούσα να αραδιάσω τόμους ολόκληρους από γεγονότα της αρχαιότητας που έγινε χρήση της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης. Σκοπός μου όμως δεν είναι αυτός προς το παρόν αλλά να δώσω μια γενική άποψη στον αναγνώστη ότι η παραπληροφόρηση, η προπαγάνδα, το image, δεν είναι κάτι νέο αλλά μια πανάρχαια τακτική.




Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ



Η ύπαρξη των ιερατείων στον κόσμο μας είναι ταυτόχρονη με την ύπαρξη του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είχε πάντα το κακό συνήθειο να δίνει θεϊκές μορφές σε κάθε τι άγνωστο και μεγαλύτερο από αυτόν. Αλλά και σε κάθε τι που δεν μπορούσε να κατανοήσει. Κάπως έτσι γεννήθηκαν τα ιερατεία στον κόσμο μας, μαζί με την θεοκρατική άποψη. Για τα ιερατεία ήταν σύνηθες να κρύβεται η θεϊκή παρέμβαση πίσω από κάθε ουσιώδη κίνηση. Οι πόλεμοι στήνονταν χάρη στα θεϊκά καπρίτσια του θεού Άρη. Ο έρωτας δύο ανθρώπων δεν ήταν τίποτα περισσότερο από τα τεχνάσματα του γιου της Αφροδίτης. Οι Πανδημίες δεν μπορούσαν να αποτελούν τίποτε άλλο από την τιμωρία κάποιου θεού. Στις μέρες μας, οι απεσταλμένοι των θεών επιστρέφουν με διαστημόπλοια και στέλνουν εντολές σωτηρίας για την ανθρωπότητα μέσα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μέσα από συγγραφείς και βιβλία κλπ. Και αν όλα αυτά για σας δεν αποτελούν παραπληροφόρηση, τότε τι μπορεί να αποτελούν;



Όπως καταλάβατε ήδη, τα ιερατεία είχαν - μερικά ίσως έχουν και σήμερα - το ρόλο τους στην παρτίδα της παραπληροφόρησης. Το πως παίζεται αυτή η παρτίδα θα το δούμε κάπου παρακάτω. Για την ώρα κρατήστε ένα από τα πρώτα κλειδιά που ανοίγουν κάποιες ουσιώδες πόρτες!!! Για πολλούς από σας η λέξη «πληροφορία» θεωρείται μια απλή λέξη. Για μένα αποτελεί την αρχή μιας εξίσωσης, πολύ πιο ουσιώδης και πιο κοσμική. Αλλά ας γίνω πιο σαφής. Η λέξη «πληροφορία» αποκωδικοποιείται με την λέξη «γνώση». Γιατί όταν ένας άνθρωπος δέχεται μια Χ πληροφορία, γίνεται γνώστης της Χ κατάστασης. Με λίγα λόγια όποιος έχει παραπάνω πληροφορίες, έχει και παραπάνω γνώση. Η γνώση ισούται με περισσότερη δύναμη. Ουσιαστικά, λοιπόν, όταν τα ιερατεία - ή οποιοσδήποτε άλλος - πράττει την τακτική της παραπληροφόρησης, μπορεί να θεωρηθεί ως κάποιος που αποκόπτει την γνώση. Και επειδή η ασπίδα κάθε ερευνητή είναι οι αποδείξεις, θα παραθέσω μερικά γεγονότα όπου τα ιερατεία έκαναν χρήση της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας ως προς το κοινό τους.

Ένα γεγονός που περιγράφεται μέσα στην χριστιανική Βίβλο είναι η παράδοση του Χριστού στον Πόντιο Πιλάτο. Εκεί βλέπουμε τους γραμματείς και φαρισαίους να κάνουν χρήση της παραπληροφόρησης απέναντι στο ρωμαίο κυβερνήτη. Βλέπετε, ο Χριστός δεν παρουσιάστηκε μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο σαν ένας άνθρωπος που μίλαγε για αγάπη και έκανε θαύματα αλλά ως ένας επικίνδυνος εγκληματίας που ξεσήκωνε τον κόσμο, βλαστημούσε τα θεία και αποτελούσε κίνδυνο για την ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Στην αρχαία Ελλάδα, όπως άλλωστε παραδέχεται και ο αρχαίος ρήτορας Ξενοφάνης, τα ιερατεία έκαναν χρήση της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας ταυτίζοντας τους θεούς με ανθρώπινα πάθη όπως η μοιχεία, οι απάτες και η κλεψιά. Όλα αυτά βέβαια αποτελούσαν τη σάλτσα στο κοτόπουλο για τη ζωή των Ολύμπιων θεών, αλλά σκοπός επίσης ήταν να είναι πιο αρεστοί στους πιστούς και το ανθρώπινο ιδεώδες. Φυσικά ό,τι είναι αντίθετο προς τους θεούς και τα πιστεύω των ιερατείων είναι αιρετικό, βλάσφημο και πρέπει να πέσει στην πυρά! Όχι γιατί είναι πραγματικά ψεύτικο ή αναληθές αλλά γιατί είναι αντίθετο προς τα ήδη γνωστά τράστ και γιατί πολύ εύκολα μπορεί να γεμίσει τα μυαλά των πιστών με αμφισβήτηση, πράγμα που μπορεί να φανεί επικίνδυνο απέναντι στα μάτια αυτών που έχουν την κουτάλα. Τώρα κάποιος μπορεί να μου πει ότι τα ιερατεία λένε τα πράγματα έτσι όπως είναι! Ναι, ίσως κάποια λένε αλήθειες. Αλλά ωστόσο οι βιβλιοθήκες του Βατικανού, είναι γεμάτες με αλήθειες που δεν είδαν ποτέ το φως. Ο Βούδας είναι ο μοναδικός που ξύπνησε, οι Ολύμπιοι περιμένουν με τα διαστημόπλοια τους να επιτεθούν στους αποστάτες της γης, όπως μας λένε οι υποστηρικτές των Ε, και πάει λέγοντας… Και γενικά όλη αυτή οι θεϊκή και δογματική υπερπληροφόρηση που ουσιαστικά καταλήγει στην παραπληροφόρηση. Προσωπικό μου σχόλιο είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των αιρέσεων σήμερα, αλλά και ορισμένων ιερατείων, στηρίζεται αποκλειστικά στην μετασκευή ιερών κειμένων, στην απόκρυψη ιερών βιβλίων που μπορεί να ταράξουν τα Χ πιστεύω αλλά και στην προπαγάνδα. Και αν αυτό κύριοι με τον πύρινο λόγο δεν είναι παραπληροφόρηση, τότε τι είναι; Θα έλεγα ότ ι η ταινία ‘ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ’ παρουσιάζει μια αρκετά καυστική άποψη για το πώς κατασκευάζονταν τα γεγονότα από την Ιερά Εξέταση. Σκεφτήκατε άραγε πόσοι αθώοι κάηκαν στην πυρά χάρη στην παραπληροφόρηση εκείνης της εποχής; Όταν λοιπόν ένα ιερατείο κατασκευάζει θαύματα με εικόνες που υποτίθεται ότι κλαίνε, όταν αποκρύπτει βιβλία και γεγονότα στις βιβλιοθήκες του όπως κάνει η παπική εκκλησία, όταν αρνείται επιστημονικές αποδείξεις γιατί της χαλάνε την θεοκρατική μηχανή, όταν κατασκευάζει γεγονότα εναντίον αυτών που την κρίνουν, τότε σίγουρα δεν πράττει τίποτε άλλο από την παραπληροφόρηση του κοινού του. Προσωπικά βρέθηκα μάρτυρας σε κάποια εκπομπή όπου ένας ιεροκήρυκας αποκαλούσε «σατανά» κάποιον γνωστό ψυχολόγο. Όχι, φυσικά, γιατί ο άνθρωπος ήταν μέλος κάποιας σατανιστικής σέκτας αλλά γιατί, πολύ απλά, έφερε το δίπλωμα του ψυχολόγου. Τώρα βέβαια κάποιοι από σας θα περιμένετε να ακούσετε από μένα ονόματα και καταστάσεις. Φυσικά και δεν θα περιπέσω στο παιχνίδι του αλληλοσπαραγμού και του ευγενικού μαχαιρώματος. Το σίγουρο είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του ιερατείου επέζησε μέσα στην ιστορία χάρη στην τακτική της παραπληροφόρησης, την κατασκευή γεγονότων και της προπαγάνδας. Βέβαια αυτό μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους και να αμφισβητήσουν όλα τα παραπάνω. Ίσως όμως δεν καταλάβανε ότι κάθε πραγματικός αμφισβητίας φέρει την κατάρα - ή το δώρο - να ξεκινάει ένα δικό του ταξίδι αναζήτησης, ώστε να φέρει στοιχεία που θ’ ανατρέψουνε την υπάρχουσα θεωρία. Και αυτό αποτελεί ένα δικό μου δώρο προς κάθε αμφισβητία αφού μέσα απ’ αυτό το κείμενο γεννήθηκε το ταξίδι κάποιου.


Η ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΜΜΕ

Όπως ήδη διαπιστώσαμε, η παραπληροφόρηση αποτέλεσε ένα σημαντικό όπλο στα χέρια κάθε εξουσίας του παλιού κόσμου. Θα έλεγα ότι είναι ένα όπλο, που έχει τη δυνατότητα να διαχειρίζεται το κοινό μέσα από τα κοινωνικά προβλήματα και την αποβλάκωση του. Και φυσικά, αν κανείς τολμήσει να διαφωνήσει με το σύστημα και να αποτελέσει απειλή γι αυτό, επακολουθεί η τακτική της γελοιοποίησης και του χιούμορ ώστε να μην δοθεί η απαιτούμενη σημασία από το κοινό. Για πολλούς, βέβαια, όλα αυτά ανήκουν σε κάποιες σκοτεινές εποχές και πιστεύουν ότι ζουν σε μια ελεύθερη κοινωνία που η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ζούμε σε μια αποστειρωμένη κοινωνία που η ενημέρωση εξυπηρετεί οικονομικούς κολοσσούς και η φωνή της φιλτράρεται ανάλογα με τα συμφέροντα που κρύβονται από πίσω.

Αλλά ας δούμε τα πράγματα από κάποια αρχή. Ο JOSEPH GOEBBELS έμεινε γνωστός στην ιστορία σαν ο υπουργός διαφώτισης του Γ’ Ράιχ. Ο ίδιος υποστήριζε την μονοφωνία των απόψεων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στην απέναντι όχθη του ατλαντικού η Αμερική του μεσοπολέμου είχε ιδρύσει έναν οργανισμό, που ήταν γνωστός με το όνομα ‘ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ’. Ο ίδιος οργανισμός είχε σαν στόχο την προπαγάνδα εναντίον της Γερμανίας μέσα από τον τύπο, τα κόμικς και γενικώς όλα τα είδη ενημέρωσης και ψυχαγωγίας της εποχής εκείνης. Η Ρωσία από την πλευρά της είχε την δικιά της υπηρεσία που είναι γνωστή ως ΔΥΠ (ΔΙΕΘΝΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ), μια υπηρεσία που ελέγχονταν αποκλειστικά από την ΚΑ-ΚΕ-ΜΠΕ (KGB). Άλλωστε, ο ίδιος ο Λένιν ήταν αυτός που υποστήριζε, ότι για να γίνει πιστευτή μια πληροφορία πρέπει να είναι σοκαριστική προς το κοινό. Ο ίδιος πάλι μας περιγράφει, πως καμία επανάσταση δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν αλλοιωθεί βαθιά η συλλογική ψυχολογία. Τα σχόλια πραγματικά τα αφήνω δικά σας αλλά ας δούμε το ρόλο που έπαιξε η απoπληροφόρηση στη Σοβιετική Ένωση και το ρόλο της ΔΥΠ έτσι όπως μας το περιγράφουν ο R.H. SCHULTZ και ο R. GODSON στην έρευνα που έκαναν και περιγράφουν στο βιβλίο τους ‘Αποπληροφόρηση’. Η ΔΥΠ μέχρι το 1978 ονομαζόταν υπηρεσία κινητοποιήσεως και προπαγάνδας. Η παραπάνω υπηρεσία είχε διπλή ιδιότητα εφόσον δρούσε ως ο κινητήριος μοχλός της προπαγάνδας, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της Σοβιετικής Ένωσης. Η υπηρεσία παρείχε πολιτική καθοδήγηση και έλεγχο σε εκείνες τις επιτροπές που μέσα στο υπουργικό συμβούλιο ασχολούνταν με τις εξωτερικές πληροφορίες και την προπαγάνδα όπως: η επιτροπή του τύπου, η επιτροπή των ραδιοφωνικών εκπομπών και της τηλεόρασης καθώς και του κινηματογράφου. Η σοβιετική προπαγάνδα βελτιώνεται με την λειτουργία μιας νέας υπηρεσίας με την ονομασία: «Υπηρεσία Πληροφόρησης». Επικεφαλής της ήταν ο DMITRII SHEVLYAGIN. Ελάχιστα πράγματα ήταν γνωστά για την σύνθεση και τα καθήκοντα αυτής της υπηρεσίας. Το 1968, διευθυντής της διορίστηκε ο σοβιετικός πρέσβης στην Αλγερία, χωρίς να ανακοινωθεί ποτέ διάδοχος του, πράγμα που μας κινεί τις υποψίες και μας βάζει σε σκέψεις, ότι η υπηρεσία λειτούργησε κάτω από ένα πέπλο μυστηρίου από το 1968 και μετά. Μια άλλη αξιοπερίεργη αναφορά που μας προβληματίζει είναι η επιλογή του LEONARD ZAMYATIN που αποτελούσε μέλος της κεντρικής επιτροπής της ΔΥΠ, ως επικεφαλής στην υπηρεσία τύπου του υπουργείου εξωτερικών. Ο ίδιος το 1970 παίρνει προαγωγή και γίνετε διευθυντής του πρακτορείου ειδήσεων ΤΑΣΣ. Όπως ήδη καταλάβατε η σοβιετική ένωση είχε φτιάξει ένα δίκτυο ενημέρωσης που φιλτράριζε κάθε πληροφορία αλλά και κάθε γεγονός.

Και αν όλα αυτά συνέβαιναν κάτω από το σοβιετικό καθεστώς, τότε πώς θα σας φαινόταν αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε και στην χώρα της ελευθερίας; Θυμάστε όλοι πολύ καλά τις προπαγανδιστικές συνεντεύξεις που έδινε ο KOLIN POWELL για τα χημικά όπλα που διέθετε το Ιράκ, ωστόσο τα χημικά όπλα δεν βρέθηκαν ποτέ ή ακόμα και αν βρέθηκαν, κάποια δεν ήταν σε τέτοια έκταση που να κατέστρεφαν τον πλανήτη όπως μας πληροφορούσαν. Το θέμα όμως δεν τελειώνει εδώ. Ο PATRICK SLOYAN που το 1991 κάλυπτε την καταιγίδα της ερήμου για λογαριασμό της NEW DAY, αργότερα δήλωσε ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δέχονταν επιλεγμένα αποσπάσματα από τον στρατηγό POWELL. Άλλωστε, είναι κοινό μυστικό στους δημοσιογραφικούς κύκλους πως οι στρατιωτικοί ανταποκριτές υπογράφουν συμβόλαια, που απαιτούν την κατεύθυνση από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τις εντολές τους. Το ίδιο το CNN απέστειλε υπόμνημα σε όλους τους ρεπόρτερ που δήλωνε ότι για να δημοσιευθεί οποιαδήποτε είδηση πρέπει να φέρει τη σφραγίδα μιας ανώνυμης ομάδας επιμελητών που εδρεύει στην Ατλάντα.

Βέβαια τον έλληνα τον αφήνουν όλα αυτά αδιάφορο και όπως πάντα θα τα διαβάζει όλα αυτά ξεστομίζοντας το κλασσικό «δε βαριέσαι…» ή «Όλα αυτά συμβαίνουν κάπου μακριά από εμάς…» - όχι δα!!! Πώς φανταστήκατε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να γλιτώσει από τον μπαμπούλα της παραπληροφόρησης; Μπορεί οι σκοτεινές εποχές της δικτατορίας να φαντάζουν μακρινές, εκείνες οι εποχές που οι πληροφορίες και η ενημέρωση φιλτράρονταν και που απαγορευόταν η κυκλοφορία εφημερίδων αντίθετων προς το καθεστώς. Αλλά ακόμα και την εποχή της μεταπολίτευσης θα θυμάστε ότι όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί που υπήρχαν ήταν κάτω από τον έλεγχο του κράτους και, φυσικά μην ξεχνάτε, ότι τα πρώτα ραδιόφωνα κατασκευάστηκαν από τον ίδιο το στρατό, αλλά και ότι στη χώρα μας ο πρώτος τηλεοπτικός σταθμός ιδρύθηκε κάτω από την σκέπη του στρατού και της κυβέρνησης της δικτατορίας. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά αφού οι τηλεοπτικοί σταθμοί ξεπηδάνε ο ένας μετά τον άλλον, όπως και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί. Τα ΜΜΕ έχουν περάσει σε άλλα χέρια και διοικούνται από οικονομικούς κολοσσούς, η ενημέρωση φιλτράρετε ανάλογα με τα διάφορα συμφέροντα του κάθε κολοσσού. Όλα ξεπουλιούνται στο βωμό της διαφήμισης αλλά και της τηλεθέασης. Παραδείγματος χάρη μια αθλητική εφημερίδα Χ που υποστηρίζει μια Α ΠΑΕ που από πίσω της κρύβετε ένας οικονομικός κολοσσός, μιλάει στα πρωτοσέλιδα της για τον άθλο που έκανε η Α ΠΑΕ. Αντίθετα, η Ψ εφημερίδα που υποστηρίζει την Β ΠΑΕ μιλάει για την αποτυχία της Α ΠΑΕ. Όπως όλα δείχνουν, τα ΜΜΕ μας παρουσιάζουν τα γεγονότα ανάλογα με τα τραστ που υποστηρίζουν. Ωστόσο, από όλο το παιχνίδι δεν θα έλειπαν και τα κατασκευασμένα γεγονότα. Πρόσφατα βούιξαν όλα τα κανάλια για το πλαστό ρεπορτάζ που προβλήθηκε από μεγάλο σταθμό. Το ρεπορτάζ μας έδειχνε σε αποκλειστικότητα τη σύλληψη ενός αλλοδαπού. Η ίδια η αστυνομική διεύθυνση επέβαλε την τάξη με ανακοίνωση και αποκάλυψε το φιάσκο. Επίσης μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και το εθνικό συμβούλιο ραδιοτηλεόρασης, που φιλτράρει την ελληνική ενημέρωση και ψυχαγωγία κι όλα αυτά σε μια εποχή που μιλάμε για ελεύθερη δημοσιογραφία. Ωστόσο και το internet δε θα μπορούσε να γλιτώσει από το δόκανο του φιλτραρίσματος. Στο όνομα της τρομοκρατίας, κάθε λέξη και πληροφορία που εισέρχεται σε αυτό ελέγχετε διεξοδικά. Αυτό άλλωστε μπορείτε να το διαπιστώσετε και οι ίδιοι κάνοντας το εξής πείραμα: μπείτε σε οποιαδήποτε υπηρεσία του internet και αρχίστε τη βωμολοχία. Το σύστημα από μόνο του θα σας πετάξει έξω. Τι σημαίνει τώρα αυτό; Μα, ότι ελέγχεστε και φιλτράρεστε κατά την ώρα που βρίσκεστε μέσα σε αυτό και, όπως φαίνετε, οι πληροφορίες για κάποιους είναι πολύτιμες - γι αυτό το λόγο άλλωστε υπάρχει και ένα δίκτυο που συλλέγει κάθε πληροφορία.

Ο κύριος λόγος που γίνετε αυτό, είναι γιατί κάποιοι προσπαθούν να παρακάμψουν τη δημοκρατία με έμμεσο τρόπο, γιατί προσπαθούν να διαμορφώσουν απόψεις, γνώμες και ινδάλματα. Αλλά ο πιο ουσιαστικός λόγος είναι, γιατί έμμεσα κάποιοι προσπαθούν να ελέγξουν τη ψυχολογία του συνόλου. Σκεφτήκατε ποτέ πόσες καταστάσεις και γεγονότα φιλτραρίστηκαν ώστε να φαίνονται αρεστά σε εσάς; Πόσες ιδέες είναι αποκλειστικά δικές σας και όχι των άλλων; Ο Βολτέρος έλεγε ότι «όποιος έχει τη δύναμη να σε κάνει να πιστέψεις σε παραλογισμούς, έχει τη δύναμη να σε κάνει να πράξεις αδικίες». Αναρωτηθήκατε ποτέ πόσες αδικίες πράξατε εσείς χάρη σε αυτή τη δύναμη; Ξέρω ότι μοιάζω σαν το δικαστή με σηκωμένο το δάχτυλο προς τον κατήγορο που ρωτάει απειλητικά «γιατί», ή σαν τον κριτή που ρωτάει τις ψυχές γιατί πράξανε αδικίες και εκείνες του απαντούν ότι δεν φταίνε. Σκοπός βέβαια δεν είναι να παίξω το ρόλο του δικαστή μέσα από αυτό το άρθρο αλλά να δείξω ότι ζούμε μέσα σε μια αποστειρωμένη κοινωνία, που φαινομενικά είναι ελεύθερη αλλά ουσιαστικά ελέγχετε μέσα από ένα αόρατο χαλινάρι στις σκέψεις, τις ιδέες και τις απόψεις. Θα έλεγα πως ένας άνθρωπος που βρίσκεται κλεισμένος σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι, είναι πιο ελεύθερος από έναν άνθρωπο που έχει πέσει θύμα της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης.



Γρηγόρης Τσουκαλάς ©


Πηγές - Επιλεγμένη βιβλιογραφία:

Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ - Eκδ. Λιακόπουλος

HELLENIC NEXUS - εκδ. Έσοπτρον

R.H. SCHULTZ - R. GODSON: ΑΠΟΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ - Eκδ. ΡΟΕΣ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ - Εκδ. Βιβλιοαθηναϊκή